Ah çocuğum ah.Utanıyorum tüm ülke adına sana yapılanlardan.Kendimi mesul tutuyorum tüm bu olanlardan.Evlatlarımızı, sizleri, masum çocuklarımızı insan adıyla sokaklarda gezen canilerden koruyamadık, koruyamıyoruz biz.Sizin sokakta neşeyle oyun oynarken, siz tanıyorsunuz diye konuştuğunuz biri tarafından, bıçaklanarak, yakılarak, tecavüz edilerek, acı çektirilerek öldürülmenize mani olamadık.
Utanıyorum insanlığımdan.Sizleri kötülüklerden koruyamadığımız, sevgi dolu yüreklerinizi böyle katlettiğimiz için başım öne eğik.Bir anne olarak yüreğim yanıyor, tarif edemem sizin en küçük bir yaranızla nasıl canımın yandığını. Gözyaşınızla nasıl gözlerimden akanların sel olacağını.Bir çocuk ağladığında aslında ters giden nelerin olduğunu hepimizin düşünmesi gerekirken, bunca duyarsızlık, bunca cani hisler için özür diliyorum hepinizden.Sizler öyle masum, öyle güzel, öyle meleksiniz kiAh yavrum, yavrularım
Önce çocuk gelin sorununu sardık başına.İflah olmayan dedeniz yaşınızda adamlar, hangi akla hizmet bilinmez, uçkur derdiyle aldı sizleri koynuna. Utanmadan hem de. Oyuncak bebeğinle beraber almak zorunda kaldın kendi bebeğini kucağına. Baban 3-5 öküz parasına verdi, senin masumiyetini, geleceğini, olmayan hayallerini ve yaşayamadığın çocukluğunu. Annen kaderimiz budur, ben de böyleydim diye çıkmadı sana sahip, çıkamadı belki de.Ama olan hep sana oldu çocuğum.Sen ağladın. Hep ağladın.Gülemedin hiç. Güldürmedi seni bu hayat.Giyemedin okul önlüğünü sırtına, doyasıya gidemedin okuluna. Okuyamayınca hep başına gelene razı oldun, öyle ki hiç yanında olmadı kimsen, kendinden başka. İşlemediğin suçların cezalısı, yaşayamadığın hayatların günah keçisi oldun yavrum.
Sana bırak çocukluğunu, insanlığı bile veremedik ki, ne diyeyim.Seni çocuk görmeyi bile, çok gördük.Senin oyun oynaman bile rahatsız etti bizi.Hele mutlu olman var ya, deli etti hepimizi.
Ah çocuğumBilsen nasıl kederliyim.Nasıl üzgünüm.Nasıl sızlıyor burnumun direğiHele sizi doğuran analarınız var ya, onları düşünemiyorum şimdi.Son ana kadar umutla bekledikleri geri dönüşünüzü, minicik tabutlarda alınca ellerine neler yaşadılar nasıl anlatılır?AnlatılmazAnlatamamBir ananın evlat acısını anlatmaya dilim varmaz, kalemim yazmaz, yüreğim dayanmaz
KuzumAnaların kınalı kuzuları.KıymetlileriEvlatlarıCanları
Size kıyanların yaşamadığı topraklarda olmak istiyorumÇocuklar üzerinden intikamını alan, insan görünümüne bürünmüş canavarlarla aynı havayı solumak istemiyorumÇocukların bedenlerinde kendi arzularını tatmin eden hastaları tedavi etmek değil, yok etmek istiyorum.Ellerim titriyor sinirden, üzüntüdenYüreğim kanıyor çektiğiniz acıları düşününce, anaların yangınını hissedinceSize bunları yapanları cezalandırmak yetmezBu suçun cezasına bizim vereceğimiz hiçbir ceza yetmezUfacık bedenleri böyle katledenleriAdalet en ağır cezayı zaten vermeli ama;Onların Hak’tan alacağı ceza var yaTek sığındığım oSiz melekler cennettesiniz biliyorum yavrularımAma o canilerin olacağı cehennemi Yaradan’a bırakıyorum…