Sizi bilmem ama ben sevmiyorum karmaşayı. Gidilemeyenyolları, açılamayan sokakları, gazı, küfürü,kavgayı, kanı, dalaşı sevmiyorum.Sevemiyorum.Sonunda ne olursa olsun, o sonun kavgayla gelmesindenmutlu olamıyorum.İnsanlığımızı unutmamızdan tutun da unuttuklarımızıhatırlamamaktan da, velhasıl her şeyden ürküyorum.Gezi parkı olaylarının hala sürüyor olması.Sürmesinin getirdiği endişe, şiddet isteği ve olayındışındaki ihmal ve suiistimaller, sizde ne his yaratıyor?Bizler çocukları için canla başla çalışan, onlara güzelyarınlar, gelecekler hazırlamak için dişini tırnağınatakan insanlarken; farklı ideolojilerin arasındakaybolmuş kimlikler bırakmak istemiyoruz çocuklarımıza.İstemiyorum.Onun okula giderken başına bir şey gelecek mi,sinemadayken bir şey olacak mı ya da her an heryerde ne olacak endişesiyle ne onu yaşatmak, ne deben yaşamak istiyorum.İstemiyorum çünkü şiddet şiddeti doğuruyor.İstemiyorum çünkü kavga kavgayı tetikliyor.İstemiyorum çünkü kardeş kardeşi vuruyor.İstemiyorum çünkü insanlar ölüyor.İnsanımın bırakın ölümünü, tırnağına zeval getirecekbir olayın içinde yer alamam ben.Allah’ın verdiği canı Allah’tan başkasının alamayacağıgibi.Hak ve özgürlükler kazanılırken her yol mubah gibigörünse de, ben o konuda da tereddütteyim.Her yolun iyisi, her tartışmanın çaresi, her kavgadövüşün bir barışı olmalıHele ki ortaya sebep diye koyduklarımız, aslındaşiddette konu bile olmayacak sadece yan rollerse, işteo zaman vay halimize.Oysa ben sorunlara çözümün insancıl yollarla bulunmasınıistiyorum.İyi düşünürsek iyi olacağından hareketleKötülüğün kötülerin değil, iyiliğin iyilerin kazanmasıisteğiyleÜzerimizde oynanan oyunların farkına varmakbilinciyleNe hakkımızı yedirmenin ne de hak yememeninşevkiyleHareket etmek gerek diye düşünüyorum.Ortalığı ayağa kaldırmanın, sosyal medyada bircümleyle ya da bir fotoğraf ya da videoyla mümkünolduğu bir dönemde olduğumuzu unutmadan, provokasyonve saptırılan haberlere inanmadan, gerçek vedoğruyu görüp, yanlış ve yalandan tamamıyla ayırarakseçimi doğru yapmak gerek diye düşünüyorum.Ülkemizin gezi olaylarıyla sarsılan itibarını nasıl gerialacağımız düşünmek istiyorum.Sadece siyasi olarak değil, sosyal, toplumsal ya daekonomik olarak durumun, rakamların ve duruşunyeniden gözden geçirilmesini büyük bir sabırsızlıklabekliyorum.Yaşadığı toprakları ve bu ülkede yaşamayı gerçektensevenlerin göstereceği sağduyuyla, yeniden ayağakalkacağımıza şüphem yok.Aynı dışarıdan nasıl büyük bir baskıyla iç savaşasokulmak istediğimizi gözlerimle görmem gibi.Her ne olursa olsun, ülkemin her karış toprağını altınsayanların ellerini üzerimizden çekmeyeceği netiken, bizim oyuna gelmekten, yanlışa inanmaktan veısrarla kötüye prim vermekten vazgeçmemiz, ışığıgösterecek mi bize?Peki ışığa ulaşmanın en önemli yolu istikbal, ahvalve şerait için birlik içinde beraber olmaktan geçmiyormu?Biz bağrında çok kalleşi birlikle boğmuş, çok yalanamaruz kalıp, suiistimal edilmiş, yüzüne gülünüpardından kuyusu kazanılmış hatta hasta adam ilanedilmiş bir ecdadın torunlarıyız.Hep vardı hayatımızda bizim üzerimizden planyapanlar, bölmek parçalamak için yanıp tutuşanlar.Biz ne yaptık, yapmalıyız aslında?Sabır ya sabır deyip, itidali, ipi elden bırakmadıkbırakmayacağız.Çok gördük biz provokasyon.Ama hala dimdik, ayaktayız…