Kimse boşuna konuşmamış geçmiş zamanda.Hafızamıza kazınan atasözlerinin sadece çokkıymetli anlamları değil, hepsinin birer öyküsüde var. Ve biz bu öykülerin artık yaşanmadığızannıyla hareket ediyoruz, kimi zaman bilmedenNeden böyle diyorum?Ülkemde süregelen ve PKK nın geri çekilmeyebaşlamasıyla ilerleyen barış süreci, ne yazıkkianneler gününde yara aldı. Deyim yerindeyse birilçe kana büründü ama neredeyse dünya ayağakalktı. Dünya ayağa kalktı çünkü zaten bizibölüp parçalamaya gönüllü provokatörler uzunzamandır iş başında. Bırakın hiçbir fırsatı kaçırmamayı,en küçük bir anı yakalamayı bile faydabiliyorlar.Ama söz konusu yine sivil, yine masum, yinevatandaş olunca, akan kan yön değiştiriyor, isim,şekil değiştiriyor. Tek suçu o an, orada bulunmakolan insanımın yaşadığı facia, hepimizi derindenetkiledi. Faillerinin Suriye olarak görünmesi,sözde bile olsa sizi tatmin etti mi?Evet her saldırıda olduğu gibi, bunda da derinaraç ve amaçlar olduğu kesin. Ama hiç derinedalmadan gördüğümüz diğer konu ise apaçıksivil vatandaşın hedefte oluşu.Bu ülke yıllarca bebek katilinden çekti ne çektiyse.Yaşanan önce acı, dökülen onca kan varken,haliyle insan inanamıyor geri çekilmeye ya daçekilmenin böylesine kolay iki dudak arasındaoluşuna. Hatta madem bu kadar kolaydı, niyedaha önce yapılmadı, yapılamadı diye de düşünüyorister istemez?Ve sonra 2013 yılının başından beri her hangi biroperasyon olmamasına tam da sevinirken,
gerçekten barış sürecinin işe yarıyor olacağınaneredeyse inanmaya başlıyorken, Reyhanlı olayıpatlak veriyor. Hem de iki bomba yüklü kamyon,yüzlerce yaralı, 51 ölü. Gerçekleri ve yaşananlarıorada olanlar kadar iyi bilemeyeceğimiz ortada.Söylenen, yazılanların yalancısıyız. Ortada kangölüne dönmüş bir ilçe, konuyu araştıran,yorumlayan pek çok kişi, kesim var. Ama benceburada en önemli konu, vatandaşımın, insanımınsürekli bir saldırı tehdidiyle yaşıyor olması.Ülkenin tam her yerinde gözü kapalı dolaşabiliriz,diyeceğimiz günler ufukta görünüyor mu?Var mı 30 yıl boyunca çekilen çilenin, verilenonca şehidin bir sonu.Buna inanmayı çok isteyenlerdenim.Hele ağlayan anaların gözyaşlarının dinmesiniherkesten çok dileyenlerden.Nedense yüreğimin bir yanı bunun olması içinher şeyi göze alabilecekken, diğer yanının hayalbile kuramıyor olması benim suçum mu?Yıllardır bize dayatılan ya da yaşatılan terörüniçine doğmuş çocuklar olmaktan mutlu muyuzsanıyorlar?Bizden sonraki nesillerin bu kavgadan, savaştanyara almaması için uğraştığımızı bilmiyorlar mı?Reyhanlı zaten unutamadığımız terörü kazıdıyine hafızlarımıza. Ve belki de kanlı annelergünü başlığıyla, yıllarca yazılacak şekilde.Ortak bir payda var ki, o da ağlayan hep analarınolduğuGayrısının yalan olduğuNe oldu, kutladık işte anneler gününü, yıkıldıülke.Hiç kimse hatırlamadı Reyhanlı’daki anaları,acılarını.Hiç kimse ağlamadı hallerine kendilerindenbaşka.Onlar kaybetti evlatlarını, eşlerini ya da hayatlarını.İşte böyle hayat dostlar.Kendi halimize yanarız ancak.Bu bizim en büyük eksikliğimiz olacakNe zaman içten ağlayarak,Üzülürsek yananın halineBu ülke işte o zaman,Tam bir dayanışma içinde olacak…