Gel hadi ölümlü hayatında tek bir nefesin,elinde olanların nasıl kıymetli olduklarına dönüp bir baksana..

 

Onlarca insan buhranından nefes alamazken,yüzlerce bebek nefesle tanışamamışken,küçücük bir çocuk sokağın karanlığında mecbur bırakıldıklarının korkusundan kaçarken hızla çarpan kalbi nefes nefese kalmışken,

Kadınlar korkarken bi zaman çok sevdiği sonra çok zarar gördüklerinden,bir baba ay sonunu nasıl getireceğim diye düşünürken.Tek çaresi sevmeyi ve birlikte yaşamayı kabul edecek hastalıklarla yaşamak, büyükanne- babalar evlatlarının,torunlarının yaşadıklarını gördüklerinde içine akıttıkları gözyaşlarını dualara dönüştürürken.Herşeyi yapabilcekken hemde defalarca şimdi pişman olanlar,

 

Boğazınız yanıncaya kadar bağırarak gösterdiklerinize bile hayat vermemeyi tercih etmişse,

 

Dünya ikiye ayrılmışken

İyiler ve gerçekten kötüler.

Ne yapmak lazım vesveseye girmek için

Ya Sabır’dan başka?

 

Vakit dolmadan,

Çok geç olmadan

Güneşin batmadan

YA SABIR insan.

 

Nasılsa her kötü günün için hazırlanmış aydınlık bir sabah var,

Kimine bir nefes, kimine ses

Ya sabır.