Başkasının Gözüyle Görmeyi Öğrenelim

Son dönemde nelere üzüldüğünüzü düşündünüz mü hiç sevgili Pembe Pusula okuyucuları… hayatınızda en çok canınızı sıkan veya acıtan öğeler aklınızın ucundan geçip gitti mi ya da…



Şu aralar göz gezdirdiğim bir kitap, bu soruları sormama yol açtı aslında… Başkasının gözünden görmeyi unutmuşuz nicedir. Çiğ süt emdiğimizden midir nedir bilemem ama bir başka benciliz biz insan olarak…



Karşımızdaki de bizimle aynı duyguları yaşasın, aynı acıya aynı tepkiyi versin, aynı sevinci aynı kutlasın isteriz. Halbuki bilemeyiz mazide ne fırtınalar kopmuştur o yürekte… Ne anaforları tüketmiş, bu süre zarfı içinde kimleri zayi vermiştir aslında…



Ve belki de mutlu olmayı dahi unutmuş, bir kola formülü kadar tarihin derinlerine gizlemiştir. Gece kafasını yastığa koyduğunda şayet onu da bulursa tabii, neler geçiyor ki aklından… Hamaset edebiyatı değil anlatmaya çalıştığım sadece bir gıdım anlamaya çalışmak karşıdakinin aklından geçenleri…



Modern dünyanın empati adını verdiği bu davranış biçimi, geçmiş süreçlerde hiç başarıya ulaşmış mıdır bilemem. Özellikle hanımların dünyasında ne empatiler kurban olmuştur bu da yadsınamaz bir gerçek. Sadece benciliğimizden dolayı ne önyargıları kıramadık ve kimlere ne afralar yaptık hatırlasanıza bir…



Gökyüzünün maviliğini paylaşamayacak kadar kıskancız da biraz herhalde… Bencil duygularımızı, egolarımızı durduramadığımız için, cenazelerimize gidemeyecek kadar ahmağız aslında… Ve bir yudum su için, dünyada ne dalgalanmalar yaratıyoruz. Gözümüzün önündeki güzellikleri görmek varken, komşumuzun bahçesindeki gül için dikenli yollarda yürüyoruz.



Uzun yıllardır süregelen dostluklar nasıl da yıkılıyor görüyorsunuz değil mi? Belki bir menfaat uğruna atıp yıkıyoruz köprüleri…  Alınan nefesler dahi sayılıyken, birbirimizi saymayacak kadar karanlık duygulara hapsediyoruz zihinlerimizi… Ve örümcek ağlara teslim ediyoruz dostluklarımızı sandıklara kilitleyip…



Sözün özü değerli okuyucularım; ömür üzüntüleri yaşamaya değecek kadar uzun değil, bir adım atarken iki kere düşünelim ve de hayata bir başkasının gözüyle de bakalım ki; sel suları yıkıp geçmeden önlem alalım… Neyi paylaşamıyoruz ki?