Dünya son dönemde ne kadar da trajik olaylara sahne oluyor aslında… Batısından, doğusuna her yerde arka arkaya gelen ölüm haberleri ramazan ayında da sürdü gitti…
Yalnızca 1 haftada 3 uçak birden çakıldı… Ortadoğu’dan zaten bahsetmeme gerek yok, Balkanlar boğuştuğu sel felaketlerinin etkilerinden henüz kurtulabilmiş değil…
Ve en çok da yüreğimizi kanatan en önemli ayrıntı Gazze… Filistin lideri Mahmud Abbas dahi artık saldırılara, üzerlerine füze yağdırılmasına alıştıklarını ifade ediyor. Ancak ajanslardan geçen, insanın içindeki acıyı günden güne katmerleyen ölüm fotoğraflarına yürek nasıl dayanır bilemiyorum…
Her şeyden önce bir insan olarak, bu görüntülere kayıtsız kalanlara gerçekten de akıl sır erdirebilmiş değilim. Evlatları için ölüme koşan anneleri görüp de eğer ders çıkarmıyorsak ve bu cennet vatanımızın kıymetini bilmiyorsak, tez zamanda bir Gazze seyahati yapıp ibretlik dersler çıkarmamız gerekiyor. Daha yaşını almamış masum meleklerin öbür dünyaya intikal edişine gözyaşı dökmek yerine, hala onlar üzerinden siyaset ve prim yapmaya çalışmak en hafif tabiriyle vicdansızlığın en basit göstergesidir…
Nefes alıp verdiğimiz her noktada, duygularımız da bizimle birlikte hareket eder. Bulunduğunuz ortamdan keyif alıyorsanız, bunu saklamanız mümkün olamaz… Aynı şekilde duygusal anlamda eğer bir çöküntü içindeyseniz, zil takıp oynamanızı kimse bekleyemez…
Son dönemde dikkatimi çeken önemli olgu ise duyarsızlıktır… Yanı başımızda yaşananların iki gün sonra tepemizde bitmesi an meselesidir. Reflekslerini kaybetmeye yüz tutmuş bir toplum olarak, bu kazanımı yeniden elde etmek için silkinip kendimize gelmeliyiz.
Acı ve gözyaşı ortak paydasıdır insanlığın… Haksız yere masum insanların canına kastetmek, ölümden fazlasıdır. Buna duyarsız kalmak da kokuşmuşluğun insan kılığına girmesidir. Yalnızca bugün değil her zaman duyarlılığımızı ve insanlığımızı korumalıyız…
Sevgili dostlar unutmayınız, bugün veya yarın bir gün mutlaka hepimizin yardıma ihtiyaç duyacağı dakikalar olacak. Bu anın kıymetini bilerek yaşayıp, insaniyete bir ışık yakalım…