Ne ölümlere, cinayetlere, ne katliamlara şiddete tanık oldu bu topraklar.
Bu gözler, okuduğu izlediği haberlerden bıktı, duymamak için çok çaba gösterdi ama nafile.
Ne kadar duymazdan gelirsen gel Türkiye!
Bu ülkede kadınlar ölüyor.
Ne kadar görmezden gelirsen gel Türkiye!
Bu ülkede kadınlar öldürülüyor.
Dinmeyen vahşetin son ilan edilen kahramanı Özgecan.
Onu yakarak kavuranların, o canını vermeden bunca acıyı tattıranların sonunu Allah’a havale etmek en iyisi. Çünkü en adil olan O.
Çünkü o anda, orada bulunmaktan başka günahı olmayan, hepimizin canı Özgecan, beklemediği, hak etmediği, fikrinin bile olmadığı bir şekilde yitirdi yaşamını.
Kim bilir ertesi gün ne planları vardı? Eve gidince neler yapacaktı kim bilir? Annesinden ne istemişti ona pişirmesi için? Kim bilir ne güzel gelecek hayalleri vardı?
Peki ya ailesi? Eve gelmesini beklerken kızının ölüm haberini almasından daha kötü ne olabilir ki insanın. Aklım almıyor. Gözlerim doluyor anında.
Hiçbir insan evladının yapmayacağını yapanlara olan kızgınlığım, kinim artıyor artmasına ama o acılı aile nasıl güzel susuyor. Nasıl güzel ders veriyor bu acılı halleriyle herkese.
Şiddet toplumun artık aynası olmuşken, masum evlatlar birkaç gözü dönmüşün elinde canından olurken, eli kolu bağlı anne babalar, gözü gibi bakıp herkesten sakındığı evladının toprağın altına giren bedenine sarılmaya çalışırken, durmuyor şiddet.
Ah Özgecan ah.
Ah içinde canı barındıran kız.
Sana nasıl kıydılar bilmiyorum ama ellerimiz onların yakasında.
Senin çektiğin acı da, ahın da, hayallerin de yerde kalmayacak merak etme.
Senin acını yaşayan, paylaşan milyonlar bir araya geldi bu ülkede.
Senin sayende.
Dur demek için
Senin gibi canlara artık bir daha bir şey olmasın diye.
Savaşmaya hazırız.
Topladık bütün silahları.
Yazımızı, sözümüzü, kalemimizi aldık. Yanına annelik gücümüzü, kardeşlik sevgimizi kattık.
Kadınlık gururunu da ekleyince, dev bir ordu çıktı, bizden oluşan.
Gördük ki canı yanan, yakılan, üzülen, ağlayan, ölen öldürülen hep biziz.
Hepimiz, birimiz, her birimiz, hiçbirimiz.
Bizim bizden başka dostumuz, koruyan düşünenimiz yok.
Özgecan’ın milat olduğu bu savaşta, belki topla tüfekle değil ama canla başla, kanla yürekle
savaşmaya varız.
Ve Özgecan’lar için, varlığımız için, var gücümüzle ayaktayız…