Ve bitti.Seçim biter bitmez, tapeler, telefon dinlemeler, videolar, dedikodular, yalanlar, bağırış çağırışlar bitti.Nihayet.Sakinleştik. (Biraz)Normal insanlar gibi konuşup davranmaya (pek mümkün olmasa bile) başladık.Şimdi kimileri şapkayı önüne almış düşünüyor, kimi şapkayı havalara atarak seviniyor. Asıl olan tüm bu süreç ile ilgili yapılan doğru yorumlardan öte, çıkarılacak doğru sonuç.O kadar başkalarından etkilenen, duyduğumuz her cümleye kimin söylediğine nasıl söylediğine bakmadan inanan, inandığı için kendine inanan diğerlerine bunu anında yetiştiren bir topluma dönüştük ki.Devlet meseleleri bile sakıza dönüştü ağzımızda, en mühim kişi ve konuları çerez oldu sofralarımızda, sohbetlerimizde.İşin özü konuşmakla üretmeyi karıştıran, cümle kurarak ülkeyi kurtardığına inanan, geveze bir topluma dönüştük.Oturduğu yerde hiçbir şey yapmadan sadece çenesi çalışan.
Belki biraz ağır oldu, ama gerçeklerin farkına varmak için ona toslamak zorundayız. Ansızın karşılaşmadıkça hele de acıysa, gerçeklerle yüzleşmekten hep korkarız.
Siz hangi taraftasınız, şapkayı önüne koyan mı yoksa havalara uçuran mı bilmiyorum, ama taraf olmadan önce tarafsız olabilmeyi, ülke menfaatlerini her şeyin önünde tutabilmeyi, çocuklarımıza, gelecek nesillere kavgadan çökmüş bir ülke yerine, önü parlak, insanları mutlu bir toprak bıraksak daha iyi olmaz mı?
Bizi birbirimize düşürenlerin oyununa gelmek yerine, birbirine kenetlenerek, sevgiyle, saygıyla bağlanarak dünyaya birlik mesajı versek olmaz mı?
En küçük bir söylentiyle bile katliama başlamadan önce dursak, düşünsek, bir nefeslensek ve yanlış yapmak yerine, yapmasak, olmaz mı?
İyi ve ahlaklı olmayan insanları sürekli eleştirmek yerine, kendimizin iyi ve ahlaklı olup olmadığına baksak, olmaz mı?
Sadece kendi doğrularımıza inanarak kaybettiğimiz vakti, ortak doğruların peşine düşerek, öğrenerek, öğreterek kazansak, olmaz mı?
Asıl yapılması gerekenleri, yapılacakları unutmuş olduğumuz kanaatime siz de katılıyor musunuz?Hatta çoğu zaman basit konuları bile derin havuzlara batırıp, daha ağır ve gerçekçi görünsün diyesaçma iddialarla büyütmeye çalışmıyor muyuz?
Çocukların bile güldüğü konuları, yetişkinler olarak tekme tokatla savunmuyor muyuz?Dün evet dediğimiz bir sürü cümleye, ertesi gün hayırla başlamıyor muyuz?
Hey, biz ne oluyoruz?Neye dönüşüyoruz?Neden dönüşüyoruz?
Düşünmeden edemiyorum.Aldığımız örneklerde bulduğumuz kötü taraflar mı bizi bu kadar ayıran?Yoksa sadece kişisel çıkarlar mı, görüşlerimizde bin bir fark yaratan?Doğru sadece bir taneyken, herkese doğru bildiğini yaptıranAma asla gerçekte, olması gerekende ve hedefte buluşturmayan…Hangisi?
Sadece ve sadece hepimiz, her şey, unutarak, bir süreliğine de olsaİnsan olsak, olmaz mı?