Hep bir kaçmak istiyor insan, kimi zaman ortamdan, kimi zaman hattan veya da kendinden. Aslında ne kadar da bağlı olduğumuzu tartsak, kaç kilo geliriz acaba şu fani dünya ölçeğinde…
Dünya üzerinde insanoğlu sadece bir şeyden keyif almaya başlamış o çok net değerli okurlar. Çok samimi dahi olsa menfaat ateşi sönünce soğuyoruz bir diğerimizden. Değer yargılarımız hakkında çoktan hüküm verilmiş. Müebbet yalnızlık yaşıyoruz daimi duygularla…
Abaküs olsa tek tek sayardık herhalde dostlarımızı… Acaba kaç taneyi diğer renklerden ayırabiliriz ki… Veya hangi emniyet kemeri veya hava yastığı koruyacak, hayal kırıklıklarımızdan… Bugün çarşı veya pazardan alabilir misiniz adet adet sevdiklerinizi…
Bir gıdım sevginize hasret binlerce insan varsa aslında görmediğiniz, belki henüz tanışmadınız, bir vesileyle hayallerini değiştirmenize de ramak kalmıştır belki de… Hani tam anlamıyla körkütüklük vardır ya, öyle görmesek hayatı daha bir rahat teneffüse çıkarız sair zamanlarda… Farkında olmadan yeni bir boşluğa düşüyoruz her gün… Birilerinin yardım eline sarıldığımızı zannedip, daha derine itmesine arka çıkıyoruz çocuksu güdülerimizle.
Biz iyiliğimizi kaybetmeyelim derken, üstümüze basılmasına da meydan veriyoruz. Türk futbolu gibi hayata karşı yandan gelen toplarda son derece başarısızız, bedava goller yiyip neden-sonuç ilişkisi aramak aslında fıtratımızda var gibi duruyor.
Sevgili dostlar, bu yazı iyilikten vazgeçin yazısı değil tam aksine daha da iyi olun yazısı aslında. Alın yazımızı ve ecel günümüzü değiştiremeyeceğimize dair inancınız varsa şimdi yerinizden kalkın ve önce kendinize bir iyilik yaparak başlayın mesela…
Sonbahar geldi diyerek düşen yaprakları değil, yerine çıkacak olan yemyeşilleri için çaba harcayın örneğin… Geleceğe umutla bakmak için bir tohum dikin yüreğinize… Her kalp atışınızda taa derinlerden gelen kuş cıvıltıları keyfinizi katlayacaktır…
Umudunuzu yitirmeyin, pozitif ve inadına daha pozitif kalkın yataktan… Hiç ummadıkları anda bir ‘alo’ deyin, aklınızdan geçirdiklerinizi kelimelere dökün ki sadece aklınızda kalmadığını da anlasınlar…
Çok zor bir şeyle bitireceğim bu cümleleri…
Lütfen, ne olur sevin…
Gülen yüzler ve gözler kimseye kabus olmaz hayatta…